Wiaty peronowe - wzmacnianie elementów - Obszar C
Odtworzenie Zabytkowego Historycznego Kompleksu Dworca - Wrocław Główny

• Lokalizacja: Wrocław
• Architektura: GRUPA 5 Architekci Sp. z o.o
• Inwestor: PKP Polskie Koleje Państwowe S.A

W roku 1906 została wykonana jako czteronawowa, eliptyczna ze ściągami, długości 184.60 m i szerokości 84.34 m dworcowa Hala peronowa. Główną konstrukcję nośna stanowią poczwórne łuki o rozpiętościach w osiach 21,00 m. Łuki ram głównych posiadają ściągi prętowe. Na górnych pasach łuków ułożone są płatwie z ceowników, stanowiące podparcie dla pokrycia dachowego. Słupy w skrajnych ramach wykonane są jako dwu gałęziowe skratowanie, pozostałe są jako pełno ścienne z blach i kątowników.

Z uwagi na niespełnienie stanu granicznego nośności przez istniejące płatwie zaprojektowano ich wymianę na nowe z profili HEA.

Z uwagi na stan graniczny nośności zaprojektowano dodatkowe wzmocnienia górnych części słupów skrajnych (patrząc na przekrój) w postaci nakładek z blach grubości 8mm mocowanych za pomocą śrub nito – podobnych lub nitów do elementów istniejących).

Z uwagi na stateczność dźwigarów łukowych zaprojektowano ich wzmocnienia na odcinku w pobliżu połączeń ze słupami. Wzmocnienie zaprojektowano poprzez nakładki z blach w węzłach podporowych i ramowych. Dodatkowe nakładki mocowane będą za pomocą śrub nito - podobnych lub nitów do istniejącej konstrukcji.

Z uwagi na naprężenia i deformacje towarzyszące obciążeniom temperaturą, konstrukcję nośną obszar przekrycia podzielono na trzy niezależne segmenty oddzielone pionowymi dylatacjami.